Bir Tutam Tebessüm

Yanıyorsa yürekler kederle için için
Bilirim ki uzaktan üflemekle geçmez har
Buz tutmuş gönüllere biraz teselli için
Bu gece heybemizde, bir tutam tebessüm var!

Beğenmeseniz dahi, "beğendik" deyin, geçin
Mâlûm, kalemler hassas, çok çabuk kırılıyor.
Överken özen ile özel kelime seçin
Bu devirde yaralar hayli zor sarılıyor.

Şair, Üstat ve Usta sevmediğim üç paye
Zaten şairim desem kalem beni taşlıyor.
Gönlünüzde yer etmek nefsim için tek gâye
Fazla söze ne hacet, şiir’imiz başlıyor!

OĞLUM BAK GİT

Bir bilseniz a dostlar! Dün başıma ne geldi
Hani rüyamda görsem katiyyen inanmazdım.
Allah’tan ki kâbusun sonu hayli güzeldi
Zaten öyle olmasa, hiç adını anmazdım.

Gece yolda giderken biri kesti önümü
"Vukuatı çok bunun, boşver uyma" dediler.
Tehdit etmese şayet, dönderirdim yönümü
Dedim "bu kadar fazla", yine "duyma" dediler.

"Oğlum, bak git, kızdırma! Daha sütü sübyansın
Desem de aldırmadı; anladığı dil cebir!
İnsan böyle durumda, nasıl sussun, dayansın?
Hoşgörü "yokum" dedi, tatile çıktı sabır.

Gecenin bu vaktinde düştüğüm bu zor durum
Hem ağrıma gitmişti, hem canımı sıkmıştı.
Ne olacaksa olsun; "tamam" dedim, "ben varım"
Zaten istemesem de ok yayından çıkmıştı.

Bir hengâme olunca, kendimi yerde buldum
Baktım ki durum vahim; cin çıkmıştı şişeden.
Nihâyetin de ben de, etten kemikten kuldum
Korkmadım, göz kırpsa da, Azrail bir köşeden.

Kapalı gözlerimle yıldızları sayarken
Yakardım Allah’ıma; nasıl düştüm buraya?
Bahisçiler bu maça bire elli koyarken
Aslan gibi kükredim; dikildim ARENAYA!

Seyirci el çırptıkca kızıştı müsabaka
Ne "imdat" desem duyan, ne kaçacak yer vardı.
Herkes sırıtıyordu, gözüme baka baka
Resim çekmek isteyen etrafımızı sardı.

Eskivle savuşturup gelen tüm atakları
Peşpeşe yumruklarla önce denge sağladım.
Baktım tir tir titriyor rakibin ayakları
içten içe üzüldüm; çaktırmadan ağladım.

"Yaşa - varol" sesleri yayıldı perde perde.
Rakibi sersemlettim son bir kez saldırarak.
İki sağ bir sol çektim, baktım bir adam yerde.
Dediler ki "galipsin", kolumu kaldırarak.

Getirdiler yanıma; baktım hali perişan
Koydular bir sedyeye, acile doğru gitti.
Boynuma takılınca, saf altından bir nişan
O zaman anladım ki, bu kavga burda bitti.

"Yoksul" geldi yanıma; dedi tebrik ederim
Aldığın galibiyet, bil ki cihana değer.
Lâkin, yerinde olsam, saklanmaya giderim
Yere serdigim kişi, bizim Ziya’ymiş meğer!

Betim benizim attı; kasvet düştü havaya
Sandım yer gök sarsıldı, şimşek çaktı semadan
Garranti "hamsi" deyip, koyar beni tavaya
Şayet, kendine gelir, çıkar ise komadan.

Ecelsiz ölür isem, sorumlusu bellidir;
Trabzon’un uşağı, şiirlerin Ziya’sı.
Affetme ihtimali en çok yüzde ellidir
Kimin peşine düşse, kâbus olur rüyâsı.

Korku ile yatayrum, kalkayrum heyecanla
Trabzon dendugunda, tehlike sezeyirum.
Kızım sana diyeyrum, Ey Rakibim, sen anla!
Her ihtimale karşı, silahla gezeyirum! ! !

(Ziya anlasın, korksun diye bu dörtlük onun lisaniyla yazilmiştur!)

Siz siz olun da dostlar, kıssadan hisse alın
Yalnış kişiyi dövüp, gül çehreniz solmasın.
Bugünlük de bu kadar, sevgiyle hoşça kalın
Hayat güzel, yeter ki, rakip Ziya olmasın...

Mecit AKTÜRK

MECİT DOSTUMA


Aklından geçenleri başladınsa saymaya
Sen gibiler hayâlde kurtuluşu buldular.
Yokluğumda yağlanıp dilin başlar kaymaya
Bilki; bana çatanlar topyekün mahvoldular.



İşin özü sıklette hafif geliyor tartın
Pehlivan kesiliyor, rüyasında muhannat.
Gördüğün o kâbuslar benden bir fazla artın
Sen gel bu masalları garip yoksula anlat.



Gündüzleri gözüme korkarsın görünmeye
Geceleri dolaşır karanlığa toslarsın.
Ufak bir hışırtıyla başlarsın sürünmeye
"Birini yere yıktım" diye de bodoslarsın.



Anlaşılan, gözünden gitmiyor silüetim
Titreğin padişahı, oysa yere yıkılan
Rakibim olamazsın, senle olmaz düetim
İşkembeden atıyor, haşmetimden sıkılan.



Kimbilir, gördüğün yer deliler arenası
O uçuşan yıldızlar, sayemde yere indi.
Yaşadığın duygular, ecelin Pirana’sı
Duyduğun alkışların, sahipleri de cin’di



Hadi beni boşverin, evdeki esketekten
Çekinirsin bilirim; sırtındaki yağırdan.
Yara bere her yerin, akşam sabah kötekten
Sözün kimseye geçmez, git medet um sağırdan.

-

Hak sana uyuz vere, tırnağını vermeye
Ben gibi ahşamları üstehen gara gele
Benden sonra gün görüp sefasını sürmeye
Kabahatim var mı ki; dostum Mecit de hele!

( bu kıta senin anlayacağın lisanda:))


BELALI Ziya :))
19 ocak 2012