"Tesadüfen" var olmuş sözde her şey, hiç yoktan
Yer, gök, hava, su, deniz; tesadüfmüş baş aktör!
"Kâr" Hakk’ı inkâr olmuş, sınır aşılmış çoktan
Sorsalar kedi deriz; oysa insandır nankör!
*
Hadsizlik olsa da hak, birazcık insaf lütfen
Yaprak dahi titremez dalında tesadüfen.
Ar et, inkârı bırak! "Yaradan var" diyor fen
Öz birikmez arının balında tesadüfen.

Madem, "tesadüf" denen kâinâta hükümdar
Dam üstüne ahtapot konsa ya tesadüfen.
Madem, tesadüf denen herşeye bir hakim var
Yaz günü kırlarda ot donsa ya tesadüfen.

Olsa ya süt kırmızı, gül dikensiz, kan beyaz.
Ekmeden, başak dane dolsa ya tesadüfen.
Çalsa ya el değmeden, saksafon, piyano, saz.
Ya da güneş âniden solsa ya tesâdüfen.

Hamiline açık çek ve herkese tam ölçek!
Denizde ayva çiçek; açsa ya tesadüfen!
"Böyle hayat zor" deyip, "evim bana dar" deyip,
Kaplumbağa pırrr deyip uçsa ya tesadüfen!

Onca gezegen mûkim, bunlara yön veren kim?
Yörüngesinden milim sapsa ya tesadüfen!
Yunus balıkları sal, karıncalar Taç Mahal
Karasinek bir kez bal yapsa ya tesadüfen!

Pirinç tarlasında muz, ağaçta kavun, karpuz
Saksılarda şeker, tuz; bitse ya, tesadüfen!
Şerbet olsun ağudan, boynuz çıksın kuğudan
Güneş bir kez doğudan batsa ya tesadüfen!

Olmaz olan ne varsa, olsun bir kez aniden;
Koltuk altında "ağız", "kalp" kolda tesâdüfen.
Azrâil uzak kalsın insan denen faniden
Diz boyu yosun bitsin sarp yolda tesadüfen

Gönül gözü ile bak, ayrılsın karadan ak!
Aşçısız boş bir tabak dolar mı tesadüfen?
Her yerde O’ndan izler, her iz bir sırrı gizler
"Kûn" demese benizler solar mı tesadüfen.

Farzedin ben değildim kalemdi şiir yazan
Harf, hece, kelimeler...cem oldu; tesadüfen!
Saçmalama demeyin; olmayın oyun bozan
Abes ile iştigal tam oldu tesadüfen!..

Mecit AKTÜRK