ÇOCUKLUĞUM ORDA KALDI isimli hikayemden bir bölümünü alt alta dizeleyip şiirleştirmeye çalıştım.
Çocukluğumun bir bölümünü yaşadığım, bir çok değerlerini kaybeden o şehre Çorum’a selamlar yolluyorum.

.............Çorum’un eski demirciler arastasında ki karşılıklı, yan yana dizili o küçük dükkânların birinde deri önlüğünü giyer, gün boyu çekiç sallar, örste demir döverdi. Sobadan, mangala, mangaldan maşaya, nal- mık, keser, balta, kürek, kara saban gibi demirden yapılan her şeyi yaparlardı. Ara sıra ona sefer tasında yemek götürürdüm. Arastada ki demirci dükkânlarından çıkan çekiç sesleri ilk duyuşta rahatsız edici bir gürültü gibi gelse de, kulak verip dinlendiğinde tak- taka tak, tak- taka tak şeklinde ritmik, uyumlu, kulağınıza dayadığınız bir saat sesi gibi gelirdi. Ateşten kor halinde çıkan demirin, örsün üzerinde her çekiç darbesiyle ezilip, bükülerek şekil almasını hayretle izlerdim. Kızgın demirin suya sokulduğunda çıkardığı ses ve çıkan su buharının ardından yayılan demir kokusu çok hoşuma giderdi. Babama her sarıldığımda bu kokuyu hep duyardım. .....................

Ona Lemloğlu Mehmet derlerdi
Sabahtan akşama kadar çekiç sallar,
Demir döverdi.
Gözleri çakırdı,
Biraz çağla yeşiline çalardı.
Ellerindeki nasırlar
Çatlar, yara bağlardı.
Eve dönüşünde her akşam
Onu bir çocuk karşılardı.


Ne çabuk geçti zaman
Ne onu tanıyan,
Ne de adını anan
Hiç kimse kalmadı artık o şehirde.

Ve o şehirde
Körüklerin nefesi kesildi önce,
Ocaklarda ateşler söndü sonra
Tek, tek kapandı dükkânlar
Yokoldu gitti arasta.

Ona Lemloğlu Mehmet derlerdi
Sabahtan akşama çekiç sallar
Demir döverdi.
Dövdüğü demir değildi belkide.
İndirdiği her çekiç darbesinde hep
Kimbilir içinden lanet edip
küfür ederdi kaderine.

Ona Lemloğlu mehmet derlerdi
Sabahtan akşama......










Erdal Kartal -2012