ADI CANDI, CANANDI
Adı Can’dı Canan’dı.
Dün gece gelip ansızın, Gönül kapımı çaldı. Sanki; Bu gelen konuğum, Yıllardır özlemiyle yanıp tutuştuğum Eski bir dostum, Kara sevdalı olduğum biriydi. ....................... Konuştuk sabaha kadar Uzun, uzun havadan, sudan. Ayrılırken sarılıp kucakladım. Öptüm yanaklarından. Dedim ya; Adı Can’dı Canan’dı Canıma can katandı Elleri incir, saçları deniz gibi İstanbul kokandı. Erdal KARTAL-Mart 2013 |