YURTSUZSUN
Çarpar su , aşınır taşın sert yüzü
Darbelerde çatlar Uysallaşır usundaki hüzün Çizgiler Ki onlar ruh terbiyecileri ömrün Tortusunda çiçek izleri solgun Yurtsuzsun Kıyısı yok yaşam denen ırmağın Hediye edildin toprağa,rahme düştüğün gün Annenden habersiz bölüştüğün o ilk soluk Direngendin ,onurlu Pıhtıdan can buluşunu unuttun Yanılgın büyük Sonsuzluk anca onun Güneş suyu ayartır,bulutu yaprak Her şeyi içine çeker toprak Gün döner,mevsim döner,dünya döner İnsan gelir,gitti mi dönmez Gülümse kaderin kederine,öz bu Yazgımızın refaketçisidir ölüm Saadet YILDIRIM ÜNAL |
ve bir de taşın sabrı vardır ki!
Tebriklerim saygıyla...