Belki bir gün özlersin diye yaşadım hep
Yaşayan bir ölü olsam bile
Bir gün seversin diye son nefesimi sakladım
Umudumla kêderimle yaşamaya bağlandım
Belki bir gün özlersin diye

Hep sonradan gerçekleşecek düşlerim
diye...!
diye...!

Yaşamaya tutundum
öyle bir özlem doğduki içime
bu garip halimle,
Taşıdın beni biçimden biçime.
Gözlerimde akan yaşları bile
Sana benzettim bir divane misali
ve kısacası senin anlayamadığın misali

Hep ölümden döndüm
Yaşamak istemiyorcasına sensizliği
yaşamak istemiyorcasına bu harabı edepsizliği


Tek umudum sende saklıydı
tek umudum gözlerinde,
sözlerinde yaşayacağım bir damla sevdana takılıydı…
Belki bir gün seversin diye

Uçurumlardan döndüm hep
İntihar edercesine nefes alışları
bir tekme atamadım sandalyeye
ölümdeki adımda kalışımla.
ve hep pişmanlıkla vazgeçtim
Belki birgün özlersin diye



30 Eylül 2010