KÜL KALDI SANA
Ne umarsın kör pınardan testine
Bitti zemzem suyu mil kaldı sana Ateş düştü hayallerin üstüne Yandı gönül bağım kül kaldı sana Dut yemiş bülbülüm cismimi sorma Çıkmaz bir kelime kendini yorma Son seda elveda dedikten sonra Sevgiye lal olmuş dil kaldı sana Vazgeç bu sevdadan gelme peşimden Bir başka gönüle yar olmaz benden Dört mevsim açılan gül bahçesinden Yaprağı kurumuş dal kaldı sana Gün değmez yüzüme güneş kayboldu Sineme dağ gibi gam yükü doldu Sümbülden, laleye çiçekler soldu Dikenler bürümüş yol kaldı sana Beyhude bir çaba yaptığın akın İşlemez kalbime mızrağın, ok’un Bırak sen sevgiyi ben bende yok’um Hüsran arıyorsan bol kaldı sana |