KADINIM
Ben kendime bile katlanamazken
Sen bana bir ömür yar’sın kadınım Ben zemzem suyunda aklanamazken Beyaz da leke var kar’sın kadınım Kar yağdı temmuzda başıma benim Ateşine hasret kaldı bedenim Çığ düştü üstüme donarken tenim Ruhumu ısıtan nar’sın kadınım Ben bir hak uğruna dibe dalarken Yılmam yüreğimde yüreğin varken Kimi karanlıkta ziya ararken Sen benim ışığım nur’sun kadınım Bazan yalpalıyor sığ suda gemi Sensin hep ayakta tutan hanemi Kendime emanet edemem beni Al canımı sende dursun kadınım Bende binbir ego sendedir vefa Cennete yol olur çektiğin cefa Hangi can katlanır zor’a her defa Kul isen en âla kulsun kadınım |
dilde, sözde, özde
yazdıracak bir fani çıkacaktır her dem
tebrikler böyle bir şaire sahip olan o kadına ne şanslı