soğuk, karanlık, ve çaresizlik kısaca cehennem
Makinist fark etmesin diye
ağaçlık dönemeçte yattığı soğuk rayda bekler sıcak bedenler. Yaklaşan demirin sesiyle açılır gözler hayata son bakış, belki de ilk ve hızlı demirin içinde mutlu insanlar neyin üzerinden geçtiklerini bilmeden uykularında girerler yeni sabaha Ve artık insan olmayan bir şey kalır geriye… Martı kanatlı melekler sarı gözleriyle içer hayatı karalar giymiş ağıt yakan kadınlar emer çocuk nefesini… Hücreyle idam sehpası arasıdır cehennem biraz ümit için geleceğe inanan insan üzerindeki toprak ağır gelmesin diye evinde gömülmeyi bekler. Toprakta donmuş kanımızdır yakut… |
çok işte... tam puan
çok dolu,çok beğendim...