Bir celladın ölüm kokan kasıklarında
Dilimle biledim zamanı
O en keskin anların dil kesiği yaralarından
Sızıverirken dudaklarıma kızıl kanım;
Heyhat!
Ölüm gülümseyen yüzün çıplağına
Nasıl da devriliverdi biranda koca bedenim...

::

Uzak hayallerle kandırıyorken kendimi
İnsan basiretsizliğinde arıyorum
Üç asır önceki ten katliamında izini yitirdiğim kadınımı
Her yanlış mutlak başlatır bir doğruyu düsturunda
Yeni yetme aşk dedektifleri yetiştiriyorum
Özlemime mümkünsüz belki ışığı

Erkekliğin sıfır noktasından bakıyorum kendime
Nostaljik koordinatlarımı itina ile resmediyorum
Bir bir !

Ve her biri eski aşklarımın
Şimdilerde ağırmış sakallarımı
Yeniden öpüyorlar
Son tutkum karakalem kaçamaklarımda

Ah!
İnanmazsınız
Kimlerin dudak izleri yok ki şu sakal derinlerimde;

Yemyeşil çimenlerini günler boyu suladığım otlaklar…

Derin vadilerinde
Saç örgülerine ilmek ilmek dolandığım
Bavyera dağları…

*Acil yardım kan bağışı donör formlarına
Telefonlarını sıraladığım hipokrat yeminlileri…

::

Uçsuz çöllerde
Susuzluktan can çekişiyorken bedenler
Dipsiz sahra kuyularıdır anılar
Di_li geçmiş zamanların striptizcileridir
Ücret mukabilinde soyunan sözcükler
Zamanın maharetli dili dolaşıyorken kasıklarda
Ne kadar da yetersizdir tüm yaşananlar

Ve
Yataklarında yatıyorlarken çırılçıplak
Her dijital alarmda
Ne kadar da hızlıca giyinilip sessizce terk edilir
Bir başlarına yalnızlığa mahkum edilecek
Masum uykular…

(Yıldıray Kiziltan)