“Siyahtır dolunayda kan rengi
Ve bir pagan tütsüsünün
Geceyi okşayan dumanının da…”

::

Duyduğumda canhıraş çığlıkları
Dalıverdim hiç düşünmeden Belgrat derinine
Bir adamın sofistike göğsünde
Kayıp ruhlara yardım ateşi yakıyordu
Orman perileri

Her adımda biraz daha yaklaşıyorken
Güçlü ellerim yardım çağrısına
Çelmelendi ruhum
Pagan Tanrılarının ortak nefretiyle
Lahuti ezgisinde rüzgarın
-Huuu
Çekemeye başladı hep bir ağızdan
Yüce kavak ağaçları

İşte;
O an hissettim sıcağını yakılan ateşin
Ve
Aksine et kokusunun
Orman gülüydü alev alev kokladığım!

Arsız sarmaşıkların karşı konulmaz tahriklerine eşlik
Sarıverince aniden
Toprağın güçlü kolları şehvete meyilli bedenimi
Çaresiz
Oracıkta
Soyunuverdi spiritüel sekse
Zayıf ruhum

Ki
Ağaçların
Anladığımda yapraklarını dökme sebeplerini
Toprağında pusuya yatmış ellerine ormanın
Çoktan
Teslim etmiştim erkekliğimi…


-Not-


Tam da şu an;
Göğsümde sıcağı tarifsiz bir ateş yakılıyorken
Attığım canhıraş çığlıkların
Suflesini veriyor orman perileri

Aman dikkat!
Gelmeyin sakın yardımıma…

Kadim bir büyücünün kurduğu ölümcül tuzaktır bu
Kurtuluşu mümkünsüz!

(Yıldıray Kızıltan)