GİDİŞ
Gün gelir, başım alıp gidersem bu diyardan
Anadan, kardeşlerden, can dostlardan ve yâr’dan Unutun gitsin artık, saymayın beni vardan Aramayın, sormayın nasıldır, nerde diye… Farz edin dünyanıza girmedi böyle biri Ya da şöyle düşünün; ölüyüm, değil diri Boşuna beklemeyin dönecek diye geri Meçhule yelken açmış, uzak bir yerde diye… Bırakıp gitti diye ne oturup ağlayın İstemem ne üzülün, ne karalar bağlayın Ne de ağıtlar yakıp, yürekleri dağlayın Uzaklarda sır olmuş, düşmüşüm derde diye… Basarken sırra kadem, demedim “âlem ne der!” Siz de rıza gösterin, böyleymiş deyip kader Dua edin, bilin ki; “eden kendine eder” Hatta gülün, sevinin; “hayır var şerde” diye… Yedi iklim, dört bucak meltem misali esip Gurbetlerde dolanıp, böyleymiş deyip nasip Ben de aramam sizi sineme taşlar basıp Dönüp bakmam ardıma, yiğitlik serde diye… Ömür geçti mum gibi, artık eridim, bittim Hakkınız varsa bende, helal edin… Ben ettim Meftun’um; hoşça kalın!.. Artık dostlar ben gittim Oynadığım oyunda kapansın perde diye... Kadir Çetin/T.Reis/87 Düzenleme:13/11/2012-İzmir |