AN/KARA GÖZLÜMŞiirin hikayesini görmek için tıklayın Bu şiir Üstad Necip Fazıl’ın da hocası olan büyük Alim “Seyyid Abdülhâkim-i Arvasi” Hazretlerine atfen yazılmıştır. Osmanlının son zamanlarında, Van’dan İstanbul’a gelerek, Eyüp Sultan semtindeki Kaşgari dergahında senelerce insanlara İslâmiyeti doğru olarak anlatan ve Silsile-i Aliyye’nin son halkası olan Seyyid Abdülhâkim-i Arvasi hazretlerinin kabr-i şerifleri ise Ankara’nın Bağlum ilçesindedir. Ruhuna Fatiha…
“Bana yakan gözlerle bir kerecik baktınız Ruhuma büyük temel çivisini çaktınız…” N.F.K Yüz çevir gayriden, tek cismim düşün İstersin hep ismim an, kara gözlüm Diyorsun, ben olsam tek gerçek düşün Pervane misali yan, kara gözlüm İstanbul kokulum, Ankara gözlüm… Öyle bir sevda ki en karasından Kurtulmak ne mümkün aşk yarasından Ben öldüm o kadar can arasından Sen verdin yeniden can, kara gözlüm İstanbul kokulum, Ankara gözlüm… Her yeri kaplarken aşkın, ihata Acizim, eyledim sayısız hata Yine de dönmedim sözümden kat’a Sizi sevmek şeref, şan kara gözlüm İstanbul kokulum, Ankara gözlüm… O nasıl gözlerdi, nasıl bakıştı O bakış, gönlümü hepten yakıştı Çağladı yüreğim, dışa akıştı O akan yaş değil, kan kara gözlüm İstanbul kokulum, Ankara gözlüm… Sarmışken ruhumu her türlü heva Hoş gördüm nefsime cefayı reva Anladım Sizsiniz derdime deva Sen beni hep böyle san kara gözlüm İstanbul kokulum, Ankara gözlüm… Doğdunuz bir güneş misali Van’dan Bir Işık bırakıp göçtünüz han’dan İstanbul kokuyor, Ankara bundan Kararmış kalplere tan kara gözlüm İstanbul kokulum, Ankara gözlüm… Ey gönlüm; seversen şudur ki riskin Düşersin dillere, olursun miskin Mecnun da deseler, sevdandır teskin Meftun’um bu sözüm son kara gözlüm İstanbul kokulum, Ankara gözlüm… İstanbul kokulum, Ankara gözlüm… Kadir Çetin 11-12 İzmir |