Bir rüzgar eserdi dingince
O zavallı rüzgara verirdim sırtımı


Ah anca dağıtırdı saçlarımı uçururdu eteğimi
Yüreğime çöreklenen dertleri sıkıntıları avuçlardım
Ne ağır gelirdi bedenime halbuki altı üstü bir avuç
Üflerdim tüm gücümle
Savururdu sadece düşerdi yine ayaklarımın dibine



Bir zamanlar neftun-i gözlerde kaybetmiştim kendimi
Yine o gözlerde kendimi aramak isterdim
Ve yine aradığımı orada bulmak


Sevmek isterdim delicesine ait olmanın hazzına varmak
Rüzgar beni sana seni bana sürüklesin isterdim



Ne yazık
Ne yazık onda o güç o ihtişam yok



Tufanlar kopuyorken şu aciz bedende
Dışarıdan rüzgarın gücü yeter mi?
Beni içeriden zapt etmişken dört yandan
Sınır ötesinden kuşatmak elde eder mi?



Ne rüzgar ne fırtına ne tufan
Bana hükmü geçmez onların

Pes etmedim dimdik ayaktayım
Ahdım var ey deli yanım seni kendime alacağım





Buse DENİZ