Hilale Dönen Ay
Nerede kalmıştık?
“Sev” diyordum en son, Sev beni , en saklı düşlerinde. Sev beni birazcık…. * Beni seversen , aldığın her nefes çatallanır. Bazen de soluksuz kalırsın… Akşam olmaya başlayınca, hiç yoktan aklın karışır, Çaldığın her kapı, şehrime açılır… Seversen beni, Her sabah,yastığının diğer ucundan, turnalar havalanır. Ve tüm krallıklar ikimize kalır. Aşka dair ne varsa sandığında, Süslenip püslenip girer kanına. Dudağına düşen her damla, mukaddes bir yük olur Elinin ve gözünün değdiği her şey, Yakılası bir türkü olur. * Sevmezsen, Mukadderat , Yarına gebe bırakırken, maziye hasım tutar beni. Pısırık itiraflara restini çeker de, Üç kuruşluk satırlarda rüsvah eder beni. Sıralı yalanları olurum, yeni yetmelerin, Kulağında küpe olurum, entel merkeplerin. Sev beni, Hilale dönen ayın, sudaki şavkı gibi. Düşünme sakın, bir dem ötesini. * Beni sevmezsen, Nasıl gülümserim şakağımdaki namluya, Nasıl uyanırım, okunan ezanlara. Sev beni, En azından,bu şiir bitene kadar; Ellerim buruşup,saçlarım solana kadar. * Sevmezsen, Kitabelerdeki harfler vurulacak; Dil, bir kısır döngüde dönüp duracak. Gece, gözlerine keşkeler yolarken katarlarla, Kabuslarında döktüğün ter, alın yazıma dolacak. Sevmezsen beni, İmkansız düşlerle uzanan ellerin, Bir kınalı adağın canını alacak. Ve yeniden göç edecek kavimler, Tarih,yeniden yazılacak…. Sev ki, Tükürmeden beni sayfalara, bu kızıl saçlı şehir, Yalın ayak,çırılçıplak, zehir mi zehir…. Noktalansın göçebe hayatım; Umutlansın…. Linç edilsin,gönlümdeki gureba seyir…. Sevmezsen, Eğer sevmezsen, Günün ilk telaşıyla birlikte susacak aşk. Ölümü bekleyen hastalar, Ertelenen buluşmalar, İyot kokulu koridorlarda,donuk suretime neşter olacak. Gazlı bezle belenmiş, eğreti çocukluklar, Pervasız gülüşüme, nihayet olacak. Sevmezsen, Ağlamaklı bir ses tonuyla, Metaneti telkin edeceğim kanser hastalarına; Kimse bana inanmayacak… Kimse,neden ağladığımı anlamayacak. Sevmezsen, Ölüm,beni erken alacak; Cesedimi,kimse bulamayacak * Sırf bu yüzden, Sev beni, Hilale dönen ayın, sudaki şavkı gibi. Düşünme sakın, bir dem ötesini. |
Bir kuş sürüsünü bitmeyen bir göl üstünde supropikal ikllimlere göçe kaldırmış şair.
Her dize kanat çırparak geride kalan dizenin uçuşunda kolaylık sağllıyor.
Bir turna fahri bir önder olmuş inatla ve ısrarla sevmeyi çağıran bu şiirde.
Kurumuş dallarda unutulmuş boş kuş yuvaları göçteki kuşunu bekliyor sanki.
Ve kuş yuvalarının göçteki kuşlarına boşuna ısınıyor türünden bir kripto mu var şiirde.
Her dize ılık rüzlarları önceden gönderiyor kuş sürüsünün konaklayacağı yere.
Yalın. Gönülden. Rahat. Etkin.
Bir ömre kilim serecesine ve de bitmeyecek biçimde.