/İstanbul’dan kış dolu bir yürek getirdim
Yarasıyla beraber layık olmaya /

Kırmızı boya ile örttü ürkekliği
Dokunmayı gösterme iddiasında
İnce beyaz şeritlerde kadın
Her dize bir eldi artık
İşte göz kapaklarında

Hayaldeki boşlukları dolduran sesti
Suyun sonlu çığlığında bir güzellik sardı
Dingindi canın ritmi
Saydam renkte dünya

Dünya dediğin eril bir gezegen
Yağmur, toprakla münasebetinden gökyüzünün
Gizleyemediğinden gayri meşruluğu
Koparılan hep çiçekler

Açılıp saçıldıktan sonra hoyratlığa
Ben de bir kalem yakıverdim
Bataklığın kenarından
Ele güne, gizlisine saklısına nispet.

Gözündeki tanımlayamadığın sis
Nasıl saklayayım bu edepsizliği
Aşkı sömürdüm ben
Aklım Tanrı idi
Sanatıma klişeden tozlar bezedim
Katlediliyordu vicdanla beyinler

Parçalarca yansıdı eskiler
Sızıyı kanla döktüm masaya
Kilitledim tüm ıslahatlara cismi
Şimdi muhafaza etmek vakti anı

/ Mekân beden
Anadolu yakası hadsiz duvar ardı/