/Nasıl bir kırgınlıktır bu
Mavi kuş* ağlıyor içimde/



Günahsızlara görünüp ışık
Arka bahçede egoist tanımlandı
Ben duymadım inan
Dürüst adam söyledi ve ekledi
Parlasa da benden zeki değil diye


Işığım duymuyor dilemeyince
Çektikçe içine dumanı benim gözlerim doluyor
Alıştıra alıştıra bırakıyormuş bu mereti
Paketi hala cebinde


Soruyorum hep
Biz ne zaman kabul gördük
Su üstün zekâ eyvallah ettik
Kan durulmadı orta yol edebiyatında
Kir pasak içinde tarih


Hastalıklı ilişkiler tasarlıyorum
Saniye başına çift düğüm
Elimdeki yazmaya tapıyorum ben
Gözyaşımın hesabı o dengesizin boynuna


Şiirlerinin uzantısı şaşmış yolundan
Hala yüreğimde şüphe güven bekçisi
Günüm inatçı bir kadın
Kuşlar uluorta ispiyonluyor ahaliye
Yine uyumadım işte ikiledim yasakları
Elveriyor vicdanım aldatmaya
Ey şiir
Günah çıkarmak düştü yine payına.


Sesine dokunuyorum şiir şiir
Yine ürküyorum her vurguda
Beş çayının tatlı telaşından mahrum kadınlara
Uzanıyorsun bir inci tanesi peltek yüreğinle
El emeği nakıştan tablolar bu gün hakir niye
Kuşak farkı sancısında ilklerin bahtı
Dilim sökmüyor o kadının tavrını
Yüreğinden süzmüyor bazen kinini


/Bahçe kapısında asılı kaldı künyem
Desenleri yavan
Ve aslında demek istediğim
Alışkanlığın öldüğü yerde aşk vücut bulan /



*Mavi kuş, Charles Bukowski