Mihr-û Mâh/ Sitâre
Kor’umsun, cayır cayır, duman duman
Kabâhat aşkta, o senden medet uman Kenâre süzüldüm, baktı gözün başka cemale Kimdir ki, fıtratına pertev olan, kimdir o human? Sermed isin, kermenlerde sur Ne mimar tamamlar yüzünü, ne kul Fethedildin, Fatih’in titrek parmaklarım Cezm ettim, rahiyânı orda dur. Emir İkra, durma müslim Her harf sual, her harf hüsni Ukubet var ise, mutlak ödül de var Arş toplanınca ismini nida edecek kürsi. Heyhat! Parmaklarım koştu yolundan Bir keşev gibi sürüm sürüm, oldum soyundan Oyundan bıkmamışsın, büyü artık Canına can katacak suyum, buyur kuyumdan. Ah mîhr, ah mâh, ah sitâre Azâde gezdim diyarında, bi çare Şahidim bahsettiklerim, yandaşım Gönlünde ben vardım, nasıl olur hin parê. Cenin iken dahi kaderindir mâtem Didin, çalış, matêm var ise aşkta var madem Kaç har yazdım kaç od oldum? Merakım uktem var mı teninde halen? Öyle bir yazarım ki, kül olursun Ne tütsü, ne mum, birden kül olur su Hüsrev isem cariyemsin bil Dilber gülüm, dil fesatlığından korunsun. |
şiirdi
kutlarım yürekten