Merhaba

Şiirleştirilen meteforlar obje ile algı perensipleri olunca ne denli yakınplan olursa olsun
uzağa düşen ne denli uzak zannedersek yanıbaşımıza düşürülen

koku, tat ve his yordamları tıpkı insan dahil birçok canlının '2denizanalarının evrimiyle''
çoğaldığını adeta kanıtlayan teorilerdeki gibi inanılması güç gibi görünen
ve uzunnnnnnnn ca :( bir zamana yayılan değişimler arz ediyor

şiirleri okurken düşünmeyi ve paylaşmayı sevimli bulmam beni ne denli itici kılıyor ise
o denli mutlu olmamadaki maksadımı da irdelemiş olmak adına
söylemeliyim ki

fetişler bazen bilginin alt katmanlarını zormalaya en yüzeydekiler aracılığıyla
başlar ve bu başlangıç nereden hareket ederse etsin düşünsel sonuçları duygu
katmanlarına bir şekilde yaklaştırmayı hedefler

böyle bir hedef bir kaç açıdan şiire neler kazandırır bakalım:

okuru yazan/anlatan ile aynı potada eritmeye

hedef okuru anlatıcının altbenliğindeki odak okura kilitlemeye

hedef okuru özel yahut yandaş ve yahut özdeş tain etmeye

varsayılan bütün hedeflere merkezdeki anlatıcı birikiminin süzümlenmiş
bazı özelliklerini daima yeniden eleyip epseyebileceği imge /imaj binasının
yeni odacıklarına ek zeminler yaratmaya...

zarif söyleme biçemlerinin kaskatı olanı onarıp düşünce pasajlarına
gerçek dürtüler ilettiğine dair zihin okumalarını hangi bilimsel açıklama karşılar
bilemiyorum fakat

sanatın zihne kurdurduğu telesijlere şiir denmelidir. deyiveriyorum...

Çok sevgiler