Aşkı nasıl da çiçekce yaşamıştık biz kadınım
Kendi kendime konuşup duruyorum
Dağlara giden patikalarda katılaşan bahar çamurlarında yalnızım
Beni deli sanıyorlar
Sokulmalarımızı unutamıyorum kadınım
Hani gece yarılarında anlatılan
Korkulu mezarlık ve şeytan hikayelerinde
Küçük kız ablasına,
Sen bana nasıl da sokulurdun kadınım

Babamın fötr şapkalı şen arkadaşları
Komşu köyden atlarıyla misafirliğe gelirlerdi çaydan geçerek
Eski yıllarda örülmüş taş evin gölgesinde
Misafirlerin omletine ve pilavına karabiber ekişini anamın
Sofradan artanları beklediğimizi anlatırdım ben sana
Nasıl da sokulurdun sen bana
Akşama karabiberli ne sofralar kurardın
Nasıl da sarılırdım sana kadınım

Çocukluğumda derenin suyu kesilince
Çakıltaşlarında şeker aradığımı anlatırdım sana
Acırdın bana, ağlardın
Bütün şekerleri önüme yığardın
Nasıl da sarılırdım sana kadınım

Köyde serçe tuzaklarını bozanın ben olduğunu
O yüzden çocukluk arkadaşlarımın olmadığını söylerdim sana
Kalbimde serçeler gibi zıplar nasıl da sarılırdın bana kadınım

İklime aykırı sıcak yaz günlerinde
Göl ve denizlerin en üst katmanından
Zar gibi sıyrılmış rüzgarlar estirirdim ben sana
Nasıl da sokulurdun sen bana
Yanakların yanaklarımı serinletir
Nasıl da sarılırdım sana kadınım

Gözlerim gözlerine kilitlenip kalınca
Dünya kiri bulaşmamış kanatlı iki böcek
Ve seherde kalbi atan iki yıldız çöpçatan olurdu dudaklarımıza
Dudaklarından dudaklarıma cennet akardı
Yeryüzü ve gökyüzü esirimiz olurdu
Nasıl da sarılırdık birbirimize kadınım

Sana bakınca nasıl da sokulurdun bana kadınım
Bana bakınca nasıl da sokulurdum sana kadınım

Nasıl da
Nasıl da
Anılarda kaldı
Kadınım

Şimdilik... toprağın üstünde kalanlardanım
Tümsek altına bakıp bakıp... ağlayanlardanım
Hiç bilmeyeceksin
Sensiz kalbim eziyetler çekiyor kadınım
Belki de çok yakındır
Kavuşmamız kadınım

Ramazan Topoğlu