Alışmak Yetmiyor
Ömrümün geri kalınını
Senden geriye kalanlarla geçirmeye Ben çoktan alıştım. Camı açıp, rüzgarlara okşattırdım saçlarımı Fotoğraflarına baktıktan hemen sonra, Bunaldıktan hemen sonra... Özleminin yoğun olduğu dakikalarda Bir sigara yaktım Sonra bir tane daha Ama içmedim Ağzıma dudaklarından başka bir şey sürmem, Beni bilirsin. Sadece dumanını seyrettim... Gülümsedim, Sigaranın nasıl da azalmaya başladığını gördüm yandığında Küle dönüşünü izledim yavaş yavaş Sönene kadar da bekledim Öksürdüm Düşündüm... Ben de sigarayla aynı kaderi mi paylaşacaktım? Ne alaka mı? Çünkü bende bir kere yanmıştım... Ahmet Kastancı |