Hiç bilmediğin bir saatte ağlıyorum,
Bir tek akreple yelkovan duyuyor gözyaşlarımı...
Sen uyuyorsun,
Ben sonsuza kadar uyumak isterken gece yarısı...

Ölmek isterken,
Sen, senin tabirinle yakışıklı kocanla
Yaşamak isterken bazı şeyleri;
Cemal Süreya’nın şiirlerini...
Okumaktan nefret ediyorum bu yüzden o şairi
Acımasızca geliyor bana yazdıkları
Bazı düşlerini saklamalı diyorum okurken
Bazı yaşadıklarını saklamalı!
Harf harf ölüyorum yoksa
Seni, o şiirlere özne olmuş bir şekilde düşündüğümden...
Uykusuzken, uyku tutmazken
Şu an eli nerende acaba, nereni tutuyor derken
Her gece,
Sabaha kadar ağlıyorum ben...
Bir tek akreple yelkovan duyuyor gözyaşlarımı,
Sen değil...
Kocan da, hiç değil!

Ben fotoğrafını bile öpmeye kıyamazken
Buruşursa diye sarıldığımda fazla sıkamazken
Biliyorum ki;
O adam hayvan gibi öpüyor seni...
Dudağı, bütün yüzünü kaplıyor bir anda
Güzelliğin karşısında kendinden geçtiğinden değil ama,
Mevzu çok,
Mevzu çok başka.
Canın acıyor
Ya da hissetmiyorsun aldığın hazdan
Ama canım acıyor, hissediyorum
Haz falan almadığımdan...

Benim açımdan ve acımdan
Nasıl geçtiğini düşünmesi ölüm olan gecelerin sabahında,
Uyanacaksın kocanla.
O tüylü kolları çekeceksin önce üzerinden
Saate bakacaksın yorganın altından
Vakit çok geç olacak
Belki de yatağınız kan kokacak, farkedeceksin.
Benimse gözyaşı kokacak,
Bundan emin olabilirsin...

Malesef ben de uyanacağım çünkü her sabah,
Hatta kimi zaman da
Kabuslar yüzünden gece yarıları...
Merak etme
Saracağım ben geceleri de, yaralarımı...

Ahmet Kastancı