GEL EY YAR
Gece karanlığı çöktü yine!
Başlar uzun ve sesiz geçen geceler Kalabalığın içinde yanlız olmak var Yalnızlık nedir bilirmisin Dışarda onca ses onca kişi varken Bir yere hapsesedilmiş gibi Ruhun; uzun ve sesiz geceler Yüzündeki tebessüm maskesi çıkınca Kendinle başbaşa kalırsın Gerçek yüzle karşılaşmak istersin Gün boyu taktığın maskeyle Ağır ağır yürürken yağmurla beraber Ahşap kapılı tanıdık taş duvar dikilir karşına Maske çıkaaaarma vakti gelmiştir Gerçekle baş başa olma vakti Dışarıdan gelen sesler kesilmiş Duyulmaz olmuştur yankılar Ruhunla baş başa Vurmuşsun miraca yokuşu İşte hayat işte hayal Gir vuslata gel ey yar |
içtenlikle bana yazdırdı şiiriniz..kaleminiz daim olsun saygılarımla