gönlümün yangınlarına dökülen bir şelalesin
günümü aydınlatan sahibi o cıvıltılı sesin
değecekse ellerine, haykırırım, ey rüzgarlar durmayın esin
isterseniz sarılıp boynuma çekinmeden nefesimi kesin

uğultu gölgemden ellerime yürüdü
yine sus dağları yollarımı bürüdü
söyle ey işlenmemiş zümrüt, düşlerin düşlerimde mi çürüdü
isterseniz şu susa susmayan bu serimi kesin

şimdi nerde o mevsimin, kayıp tomurcuklu dal
bulamazsan baharı benim güzümde kal
durma bende çiçek aç, beni mevsimine sal
ya da yüreğimde filizlenen küserim’i kesin

bırakın artık doldurmayın içime bahar neşesini
kaldırın artık kalmadı yeri kış doldurdu köşesini
içimde kırılan aşk dolu mey şişesini
gece gündüz kusarım siz beni kesin

esin ey ilahi olmayan tenimde ilahlaşan rüzgarlar esin
sis dağılmadan uyanmadan gün son karanlıkta yolumu kesin


ali rıfat arku
15/12/2012
istanbul