DÖNGÜkim ekmiş şu aleme yıldızları kendini değil onları sayarsın oturup bir yere yaz akşamları düşlerini hangi renge boyarsın çoban mıdır aslı burda yıldızın yürekte su gibi kaynayan sızın aşk ateşinde harlanan her közün ömrünce sönmediğini duyarsın aklın gidip uçuruma varınca zaman tekerleğin boşa sarınca ne gökte kuş ne yerde karınca herbir şeyi bir kenara koyarsın vaktidir artık buradan gitmenin ayak basılmadık yerde bitmenin garip bülbül gibi dertle ötmenin açlığında kendini yer doyarsın 16 Nisan 2020 ali rıfat arku istanbul |