gÜZ gÜNEŞİ
Güz Güneşi
sen uğraşma ne olur acılarla üzer beni yaralı gözlerin mutlulukları seversin sen ellerini üşüten güz korkutmasın yakıyorum kederlerini rüya olsun gördüklerin akşam kuşları geçiyor dua ile kendimi unutuyorum seninle acımı duy yalnızlık kalbini dolduran melekler ay ışığından taç yapmış yüzünde silinmez anılar bıraktığın resimler üşütmez gözlerimi mavi denizler engin olsa da ey çilleri gülden güzel yüzün dualar kadar sevimli rast gelir bir ezan sesi ağlayışların kurşuna dizer yağmurları körüm ben aynaların karşısında aklımı sevda haritalarında buldum yakmadı ateş ibrahim’i anladım kutsal sözleri son mektup gibi hüzünlü üzgün uzaklara yürür gibi mahçup duyguların sessizlikte esiyor lodos çığ düşüyor yıldızlar gülüyor gün ışığına resim çiziyordu gök düşerken aldım öptüm seni gözbebeklerinden ... 11.12.2012/beylerbeyi Mustafa Kaya |