BESTE TADINDA YOKLUĞUNBu akşam masamdasın yine , ben ve dokunmasını sevdiğim sözcüklerin... Sen bilmessin aslında , bazı zamanlar bunu yaptığımı... Çıkartıp yüreğimden dizdiğimi masaya tüm sözlerini , gülüşlerini ve sesini... Daha kolay geliyor belkide yokluğuna katlanmak... Belkide acım tazeleniyor kimbilir... Evet , gene masamdasın bu akşam , sevme zamanı tüm kelimelerini , cümlelerine şefkatle bakma zamanı... Nihayetsizliğe salıp gittiğinden beri ben , böyleyim , yorgun akşamlarıma katık ediyorum seni.... Dalıp gitmelerime eşlik ediyorsun bazen , bazen de tutamadığım gözyaşım oluyorsun.... Hissetmemene imkan yok ,biliyorsun halimi aslında , suçlusun çünki... İnsan her akşam aynı masada ağırlanır da bilmez mi ? Ve hergece hüzzam bir beste gibi dinlendiğini... Ay bile kıskanırken seni, bir sen bilmedin , senli akşamlarımın kıymetini , bu bekleyişin hazin nihavendini.... |