HIÇKIRDIaruza devam... Şehir yabancı bulutlarsa puslu yaşlı hazan Büker boyunda şaşar gülmeyen yüzün feveran Vurup gidenlere suskun hayatta yok durağı Yeşermeyen dalı yerlerde hep yağan kırağı Geçen zamanda hayaller de soldu, bitti umut Kader neden gülemez elde kaldı hiç bu somut Ömür biter yaşanan kış ayaz nasıl da çile Değişmeyenlere isyan ve çığlığın nafile Çocuksu gözleri hıçkırdı titreyen bedeni Hayal mayal hatırâlarda kaybolan dümeni Denizse dalgalı hoyrat dağıttı saçlarını Uçuştu renkleri fırlattı attı taçlarını Dirilme zamanı artık düşün taşın ve uyan Biter ömür sonu var her şeyin ve olma ziyan Uçan kuşun kanadında bazen inan saadet Ve durma koş hadi hakkın senin güzelce buket Me fâ i lün/fe i lâ tün/me fâ i lün/fe i lün |