KINALI HASAN
KINALI HASAN
(Çanakkale de şehit olan tüm askerlerimizi rahmetle anıyorum) Bulut kara sis gökyüzü Mart zemheri soğuklarında Zehirli sarmaşık düşman dört yan Ateş saçıyor dağ taş toprak Demir grisi Çanakkale yorgun Dört nala at sesleri Her yer toz duman Deniz, kara sarmalanmış vatan Durur mu Mehmetler, Ahmetler, Hasanlar Öptüler analarının ellerini Alınlarında sıcak ana busesi Çıktılar birer birer cepheye Gelincikler dalga dalga her biri Anadolu Kemik yığınları arasında Soludular külü yıkılışı Meydan okudular susuzluğa Kemirdiler çarıklarını açlığa inat Çıplak ayaklarla yürüdüler düşman üstüne Sırtlarında süngü Yılmaz birer erdi her kişi Gök boşaltırken gözyaşlarını Aldırmadı şehit olurken yanındaki arkadaşı Vatanını kurtarmaktı derdi Düşen her asker güçlendirdi kalanı Küheylan oldu , destan oldu kahramanlıkları Çanakkale geçilmez dedi büyük kumandan Geçilmedi Toprak gelincik kanları ile nemli Ve hatta çamur, sıksan fışkıracak kan Tavşan ürkekliği ile kaçtı düşman Kaldılar şehitler Çanakkale de Yattığı yer belirsiz Sağ dönen Kolunu, bacağını, gözünü bıraktı Savaş bitti , kurtarıldı vatan Ne çok ana oğulsuz, evlat babasız Vatan sağolsun türküleri söyledi bağrı yanık Nasıl kazanıldı bu vatan Yüreğim diken diken Dinledikçe gerçek öyküleri Yirmisinde yağız delikanlı Hasandır adı, bir tutam kına yakar saçına anası Öper alnından Yollar kınalı kuzusunu cepheye Hasan gelir kışlaya “Kınalı kuzu” derler ona kimse sormaz adını İçerler buna gel zaman git zaman Yazar hemen anasına mektup “Neden yaptın anam bunu bana” Çok geçmez gelir cevap Oğul! “Kurbanlık koyunları kınalarız ya keserken Ve senide bu memlekete kurban verdim ben Gözlerimi kırpmadan” Öpülesi cevabın karşısında Susar herkes Dinleyin ! Kolay kazanılmadı bu vatan Kürdü lazı çerkezi kol kola türkülerle gitti savaşa Conk bayırı şehit kanı, belli değil sayısı Çanakkale geçilmedi, geçilemezde Kimse kurmasın bu vatan üzerinde hayal Açılım saçılım hepsi yalan Bir karış toprağa feda olur bin can |