KİMSE YOKMUŞ MEĞERBu nasıl bir varlığımı inkardır Bu nasıl bir revadır seven yüreğe Hadi hatır denen yükü sırtından kolayca salladın geçmişe Sevdayı hangi ara bitirdin yüreğinde ki Haber vermedi bana yüreğim. Ayrılalım dediğimde Bir şeylere dur demekti Gece ayazında üşüyen kalbimi bir nebze ısıtmakdı Ayrılmam lafını duymaktı belki de fütursuzca Belki düzelmezdi yıkımlara sebep olan depremler Ama kimse yok mu çığlıklarıma bir umut ışığı olacaktı belki de. Yuvamızın taşları bir bir üzerime yıkılırken Yalnızdım ben, her zaman ki gibi yalnız ve soluksuz Bağırdım sürekli çığlık çığlığa Kimse yok mu, kimse yok mu? En sonunda sadece elim kaldı dışarıda Tut dedim bu kahırlı elimi Çek çıkar yaşam adına, Biz adına.. Ayrılalım sözüm, son can çekişmesiydi bu yaralı gönlümün Gurur perdesini yırt at,sıyrıl sazın telinden Nağmesi göz yaşı değil Yeniden, yeniden çalmasıydı sevda türkülerinden. Olmadı.. Ben türkü diyarının hoş sedası ile yıkanmak isterken Meğer sen kürdilihicazkar makamını içmişsin yudum, yudum Kana kana yanarken başka kollarda Meğer sen bize kıymışsın çoktan bilemedim. Buse deniz |
Ayrılalım sözüm, son can çekişmesiydi bu yaralı gönlümün
Gurur perdesini yırt at,sıyrıl sazın telinden
Nağmesi göz yaşı değil
Yeniden, yeniden çalmasıydı sevda türkülerinden.
Olmadı..
Ben türkü diyarının hoş sedası ile yıkanmak isterken
Meğer sen kürdilihicazkar makamını içmişsin yudum, yudum
Kana kana yanarken başka kollarda
Meğer sen bize kıymışsın çoktan bilemedim.
Yürek sesin hic susmasın saygılarımla