bahçeye daldılar rüzgarlar
gülleri çaldılar
baharını evin
gitti kalabalığı kadının

o gün ilk defa güldüğünü gördü
ilk defa sevindiğini önünde
kadın üzülünce
gül sen gül gülsene !

köpeği yediler boncuğu
duvarların sıvasını
çürüttüler bir kaç sandığı
çoğaldı evde aynalar fotoğraflar

(onun ki
elma armut erik
dut akasya ağaçları arasında
yeşil bir göldü çocukluğu
geceleri kurbağaya dönüşen
gülsene hadi desene
bütün kaplumbağalar komiktir
yorgunluktan )

bahçeye daldılar rüzgarlar
ağaçları çaldılar
yazlarını evin
tozlara karıştı gençliği kadının

komşuları yediler sokağı
sonra şirin mi şirin bir kenti
yordular yolları yollar durdu
kana karıştı ayaklarındaki dikenler

(onun ki bir gül için
denizi yaran
günahkar bir Musaydı gençliği
sevişirken çöl kere bağışlanan
gülsene hadi desene
kaplumbağalar komiktir
düşlerine peygamber olmaktan)

bahçeye daldılar rüzgarlar
bahçede kaldılar
bir daha hiç çıkmadılar
sesi kulaklarını yedi kadının

ve....

ilk defa güldüğünü duymadı bugün gül
gülsene be adam desene
bütün kaplumbağalar bir günde yaşlanır
annesiz kalınca

lokman kurucu