Yengeç
ılgın ağacı yuvana eğilmiş
sarılmış belirsizliğine kuruyacak kokumda çürük sular ölü yaprak boğmaya derinleşen ben karmaşandan kabarmış yosun sancısı vuruyor kente tuzuma karışıyor kalp ağrısı kırık cam kesik damar ve ah! değiştiriyor yollarını nehirler hangi yönüne bel bağlasam kör bir bulut batan çocukluk gemileri kırık şişeler imdat mektupları, kitaplardan düşüyor sağır tanrılar sığınsam küskünlüğüne kıyıların, tutar dalgayı vav’ın incelir zamanın çatlakları mavimde hiçliğin aynaları açıldıkça kıskaçların göğe kapandı taştığım kapılar boğazımda evren düğümleri bak yüzüme, ne görüyorsun lokman kurucu / |
Uzun zamandır okuduğum en iyi şiir Lokman. Bi'tanesin.
Özellikle şiirin adına vuruldum. Gerisi de beni şaşırtmadı.
Teşekkürler.