ve pürüzsüz yanan mumun
ışığı sönmeli bu gece.

karanlık...



karalığa boğulurken birşeyler
ne olur diyorum bazen
ne olurr..
unut bu şiiri





zihnim de bulanıklık,
kalbimde talan var..

tüm eskilere dönerek
yalnızlığı yaratırım
yollar yaratırım
sonu olmayan aşklar...

anlımın ortasında ciddi bir gülüş
kurşun olurum.
göklere, dağlara, suya , bulutlara
ve idam mahkumu devrimciye
intihar eden cellada
and olurum.

bazen rakımı düşer sevmelerimin
bazen sen gelirsin doruklarıma
okyanusta kayıp bir korsan
korsana tufan olurum
ondokuz aydır karanlık
gözlerim nikotin yuvası
bir meşale yanar bazen ufuklardan
sana dönmeye kalkar kötürüm olurum

kalbim göğüs boşluğuma yayılır
ellerimde bir tuhaflık
ayak uçlarımda sinsi bir kesiklik
ve arabesk bir namenin son nakaratları

"yok olun ayak sesleri
kendi halimde bırakın beni"

ne tuhaftı bırakmak tüm eylemleri
ızdıraba boğulan düşlerin
ve nasırlı bir kalbin içine süzen
damlalar vardı.


vardı ölmeden evvel ölümsüzler...