KARDAN ADAMUtanma dön çehreni Bahara küsüşümün yıldönümü Hazan da bitti Mevsim karakışa gebe Güneş cılız Sert poyrazlar yıkımda yine. Kardan adamlar yaratmışsın Kömür karası gözlerinde yitmişlik Ateş topu salınmış yüreğine, İçten içe tüketen Maskarası çocukların üşüyen ellerinde Boynunda hasretin kemendi Bağa gerek yok bağlandığından öte Bir cadının gölgesi düşüyor tenine Yarattığı kıyımı süpürmüş sıkıştırıyor Göğsündeki kafese Gülümsüyor son kez bal köpüğü gözlerine Bakakalıyor hüzünle geçmişine Hazırdır tanla gelen hüzne Hazırdır şafağın sunduğu renge El pençe divanda doğan güne Hazırdır yazılan kadere Utanma dön çehreni dön bak son kez eserine Resimle.. Her karede bir yıkım izi, Kara çalınmış beyaz teninde Camdan bakan minik bir yürek sorar ebe-beyin(e) Erimiş anne.. kardan adamın suçu ne Sessizlikte çığlıktır dönen geriye O vefasız bir yarenden yare son hediye… Can Cezayir Aydemir |