DEPRESYON YIKINTILARIMHani derler ya Gidenler peşinden kalanın yüreğini de götürürmüş. Doğruymuş be can, doğruymuş. Artık boş bir posa var geride sensizlikte kalan Atıyor saatin tik takları gibi sadece Sessiz bir sokakta ki yankılanan ayak sesleri misali.. Hani gelmeyeceğini bile bile Kapıya dikersin ya gözlerini elin bağrında İşte öyle bir umut taşıyorum artık sırtımda Kimselere gösteremediğim. Bazen oturup pencerenin önüne Hayallerimi seriyorum sokağın başından sonuna kaldırımlara tek tek kanaviçe işler gibi Nerede gelip nerede kayboluyorsun bilemiyorum. O zaman usulca kalkıyorum yerimden Eteklerim senli anıları süpürürken peşimden Koşarak kapıyı açıyorum. Kaybolduğun noktayı araştıran gözlerim Deliliğin sınırlarında tur atıyor Şakaklarımda senli zonklamalar Ağırlaşıyor, başım önüme düşüyor Bedenimi taşıyamayan bacaklarım kıvrılıyor Gittiğin yere yıkılıyorum. Buse DENİZ |