AYLARDAN KASIMdudağı reyhan kokan gün gül koynunda uyuyan rüzgâr git getir! yağmur bulutlarını gözyaşlarım kurudu ömrün çöp tutan eskizlerinde soyu tükendi tohumların küflendi başaklar paçavra yüreğimde ıslak ninniler avutamadım dertlerimi hâlâ göbek bağım yaş durmuyor kan... kaybettim naylon bağcıklı papuçlarımı güneş çarptı, soldu kırmızı karanfiller karartı pencerelerde gri soluklu güvercin haydi uç! ne duruyorsun iki taş arasında ezildi başım koş! getir annemi... doğduğum gün-bugün aylardan kasım, mevsimlerden güz dökülsün yapraklar, soyunsun palamut dalları ağlıyor yağmurlar, ağlıyor kalbim dönüyor eteğimde kasırga yüklü hüzün efkârlı başım, duvağında leyli kederler saçlarım salaş, yüzüm dağınık, kirpiğim rimelsiz havada çarpışan kağıttan kelebekler bakın! masam boş...bomboş tütmüyor mum, suskun köyün kavalcısı çatal bıçaklar tökezledi c-an durdu gölgeler yürüdü ayağı tozlu zaman beni doğururken öldürüyor gece kucağımda sırnaşık tekirim bıyıklarında pupa yelken acılar mendili toprak, çiçeği oyalı annem niye gelmedin... hüzün taşlarımı adımlayan" değerli seçki kuruluna ve tüm gönül dostlarına" sonsuz sevgimle...... ayşe uçar 24/11/2012 |