Eski yalnızlığıma geri döndüm
Sırtımda göklerin taşınmaz yükü
Çiçeklerin sessiz gülümsemesi
Uğultularını gizliyor hasret kokan zerdali ağacım
Küçücük karanlığımda
Hayalinin gölgesi parlar

Gözümde hatırlandıkça erimez karlar
Yokluğun,
Kötü zamanların korkunç türküsü
Kırlardan topladığım çiçeklerin
Sararan kokusu
Ben sana papatya derdim
Şimdi sensizlik derdim
Beynimde anıların dağlar kadar
Ağır kervan yükü

Tepelerin renginde bulutlanan
Akrep desenli kan tüküren
Ölümbaz sevdaların ağıdı
Gazete köşelerine birikmiş hasretim
Şimdi hezeyanları avuçlar
Kendime olan gurbetim
Bir paslı hançerdir sevdam
Gönül yarama sürdüğüm
Hayaline kanat çırpan gözlerim
Gerçeğine kör bakarken
Yalnızlığın meyvesi
Gerinir dudaklarda
Yağmurun rengi kanımda
Yarına söylenir şarkılar
Meçhul fani sevda türkülerini
Yüreğime saklarken zaman

Hüseyin Özbay