Sensizliğin infazına giderken ellerim
İtirafı zor olan bir yalanın içindeyim
Kör kurşunlar bile çare etmiyor
Ateşinde kavrulurken gözlerim

Düşmüyor artık kirpik uçlarıma çiğ taneleri
Hüzün kaplasa da zifiri-ye sıvadığım yüreğim
Yokluğun mim-lense de gizli kimliğimde
Ben kimim sen kimsin biz kimiz bilmiyorum

Git diye bilmeyi ne çok isterdim
Kal derken boyun büken sancıların inadına
Batsın artık güneş ağlamasın yıldızlar
Bir garibin sözleri yanıltmasın kimseyi

Şerefine kızıp şerefsizliğe içiyor gözlerim
Hadi git giderken sök al içimde ki seni
Ger yüreğimi düşman bildiğin sevdana
Yüzüm gülüyor desem de sakın inanma

Biliyorum kabiliyetsiz bedenim
Bir intiharın eşiğinde korkularına yenilse de
Vur beni canım yanmasın artık
Hiç unutmadım ki her gün özleyeyim

Sor istersen narında yanan canıma
Kalmıyor artık ezan sesiyle yüreğim
Beni sen değil sensizlik öldürse de
Vasiyetini unuttum deme ne olur sevdiğim...

Remziye Çelik
Bir anda yazılan anlık dizelerdi şiir...:)