Ve sen yoktun hala...
Ve birkez daha kaybetmek istedim...
Canımı, aldığım tüm nefesi dibine dek vermek, takatim kalmayana dek sürünmek istedim... Düşmüş gibi hissettim kendimi, kendimle saatlerce oturup ağladım, aynaların karşısında binlerce küfürlerim çarptı suratımın orta yerine, sonra sol elimle ağzıma bir yumruk attım, sağ elimle acıyan yanımı tuttum... Başımı göğe kaldırdım... Yalvardım... Odadaki komidinin üstündeki yarısı yırtık resmini aldım, kırmızı rujun la resminin üzerine yazdığım afilli söze baktım... Kızgınlıkla yazmış olduğum edebi bir hayli zorlayan cümleyi okudum. Sonra yaktım...! Aldığın mavi kaşkolu tavana astım, ucunu boynuma... İskemle altımda.! Bir tekmelik ti ölümle sen aramdaki mesafe...! Gelmedin.! İki sigara yaktım, iki demli çay doldurdum ince belli bardağa... Gelmedin.! Yoktun.! Ben öfke kanadım.! Küfür kanadım.! Ağladım.! Siktir et boşver sen.! Ölüm kendini kustu. Kovdum tekrar kendimi kendimden.... Gelirsen korkma diye.... Ama yine yoktun... Bir bıçakla alnımı çizdim... Pijamalarımı giydim. Dışarda kasım yağmurları. İçeride gözlerim.... Sırılsıklam dım... Ve sen hala yoktun... |