Şiirin içine düşeli beri
Şiirin içine düşeli beri
dipsiz bir yalnızlığın kuyusuna düşmüşüm meğer su köşkünün resmini yapan gencin bile ruhu benim kadar yalnız değildi tıpkı çocukluğumdaki kalemle deftere olan aşkıma benziyordu bir ağacın altına oturmuş sessiz sessiz kara kalemle beyaz sayfaya gönlündeki köşkün resmini resmediyordu... Şiirin içine düşeli beri okumak ister olmuşum meğer tarihin başlangıcından beri eline kalem alan bütün şairlerin şiirlerini biliyorum ki buna ömrüm yetmeyecek fakat nasıl ki yazmak benim için bir aşk ise okumak da bir diğer sevdam gözlerim böyle yorulmasa ağrımasa da gece ve gündüz hiç durmadan dinlenmeden daima okusam okusam... Tek taraflı bir aşk değil bu inanıyorum ki o da beni seviyor her gördüğüm güzellik onu bana hatırlatıyor hiç aklımda yokken birdenbire birisi bana kıpkırmızı bir gül uzatıyor her köşe başında karşıma çıkıyor şiir bana fısıldıyor işve yapıyor göz kırpıyor... Bütün şiirler güzel ve bütün şairler iyi alamıyorum bu şiir sevdasından bir türlü kendimi otururken yürürken yerken içerken gözlerimi kapayıp uyumaya çalışırken dansetmeye başlıyor mısralar onlarla köşe kapmaca oynuyoruz bazen onlar galip geliyor bazen de ben... Ben demeyi her ne kadar sevmeyen biri olsam da bu ben yapışmış kimliğime ben değilim aslında bir başkası sanki duygular düşünceler kendiliğinden dökülür akar çoğu zaman birbiri ardısıra kelimeler şiir yazmaya çalışmam şiir beni çalıştırır uykumda bile zihnimi meşgul eder uyanıklığımda uğraştırır bir tür bağımlılığa dönüşür zamanla beni hem iter ardımdan kalabalığa hem de adım adım kendi korkunç yalnızlığıma yaklaştırır... Şiirin içine düşeli beri dipsiz bir yalnızlığın kuyusuna düşmüşüm meğer eğer sanat bu demek ise bilemediğim bir gücü var ki büker boynumu,kırıp gururumu başımı yerlere kadar eğer... Şiirin içine düşen ya yüzmeyi öğrenmeli ya da çırpınıp boğulmayı göze almalı şiirin derinliklerine inebilmek için sebatla yoluna devam etmeli sınırları zorlamalı ancak temkini ve tevazuyu elden bırakmamalı... Mümkün değil biliyorum ama dünyaya birkaç kere daha gelebilseydim yine sanatla haşır neşir olmayı seçerdim yaşadığım her an yudum yudum şiir içerdim beni sonsuz yalnızlığın koynuna atacağını da bilseydim yine de şiir okumaktan ve yazmaktan vazgeçemezdim... Dipsiz bir yalnızlığın kuyusundayım kayıyorum dibe doğru farkındayım... Tavşan da ben oldum dağ da Şiirin içine düşeli beri... Gülhan Çeliktaş |
Nağmeler sunan kalemin susmasın...
.................................. Saygı ve selamlar..