MECNUN
Gençlik yıllarımda
Duvarlara yazıyordum adını Beyaz duvarlar sanıyordum Meğer örtülüymüş yüzleri Ya mavi gökyüzü Yâda başak sarısı renkler Karşılıyordu beni Karalar kaplayınca Adınla süslediğim duvarları Yüreğimde kararırdı leylam Büyüdüm Büyüdümse ne oldu sanki Şimdi o duvarların yerine Yüreğime yazıyorum adını Yüreğe derinden yazılanlar Sünger çekmeyle silinirmiki leylam Yaşlandım Toprak olsun sensiz bu beden Aşk dillere olsun figanla destan Dolanır feryat yazılmaz ferman Adın ok olup bu yüreği yaksa da hicran Ölsem de silinmeyecek kalbimden leylam Yoksun Efsane masallar gibisin Ayrılık vakti açılmış bir sayfan Ya mecnundan bir deli Ya Leyla’dan hasret bulacaklar Beni sahrada kaybolmuş Leyla,ya âşık bilecekler Oysa ben Sana mecnundum öldüğüm leylam |