Aşkın şarabı leb’i olmuş bende içimde har.
Sensiz geçen her gün başka bir alemdeyim
Yıllanmış artık yıllarım yitiriyorum bir bir zayi
Ben sensiz bir köşede sessiz bir divaneyim

Hasretin bende kırk kat yer eyledi
Çıktı yücesine şikâyetten seyran eyledi
Gezdi âlemi adına türkü söyledi,
Şu garip gönlü bir murat’a dinletemedi

Pamuk iplik yazmasına kör düğüm ördüğüm
Oya nakış işve cilve etrafında pervane döndüğüm
Sürmeli kaş hayaline kara saçlarını ördüğüm
Yine yanan benim birde şu zavallı yüreğim

Sinemi dağla’saydım kor ateşlerde
Dağlansaydı içinde gözlerimde
Son bir defa daha baksaydım
Doyasıya bakamadığım kara gözlerine

Aşkın düşürdü yine beni sahra’na
Göster huzme’den ne olur bir serabın
Tenhalarında aradığım abu hayat
Ama gözlerimin baktığı o
Leyla mısın?

Ben seyreyliyor um şimdi aşkı
Gönlümün yücesinde düşünde
İçerken’de hem aşk şarabı hem mey’le
Kulağıma fısıldanan fesat seslerde bile
Bakıyorum hayat sensiz bir hoş bir boş

Ben garip saki bir yolcuyum
Han bakıyorum uğrak geçerken
Gün geçtikçe sallanıyorum
Sanki giden herkes hancı
Bir ben kalmışım yolcu
İçen ölmüş hep aşk şarabın
İçmeyen bir ben kalmışım sarhoş

Bir ben kalmışım diyordum aşk’sız
Dolanıyorum ortada
Arsız değil riya’sız
Aydınlık güne tut’sanda güm ansız
Fani olacak beden
Aşk şarabın içmede günahsız