Sensizliğin sessizliğini çalan mürekkepbu gece yine kendimden firar ettim. sana; ben kadar yakın olup sen kadar uzak olmam soysam bütün sıfatları üzerimden. suyun azizilğiyle eğiliyorum, satırlarıma dilimin ucunda olup ta bir türlü dökülmeyen cümleler sıra geliyor, ketumluğuma. avuç içlerimde ki bilyeler bile sahipsiz dudaklarımı göz yaşlarımla guslediyorum. mülteci parmaklarım geceyle sevişirken yeni bir güne ilmekliyorum, umutlarımı. sığ ufka sensizligimin kuraklığını bıraktım her bulutu eteğinden çekiyorum, göz pınarlarımdan her karanlık hicranın saltanatına pay ederken ben sende kalıkalıyorum… şimdi; kendime sen kadar yabancıyken dilsizliğim. zamansızlığım. yalnızlık mabedim. kütüklerden çıkarırken bedenimi hiçliğim denk geliyor yalnızlık durağında. bir anlamdan yoksun hüviyetsizliğim kayıp ilanlarında bende “ ben “ diye biri yokken. ben ’sen’im cancağızım......... göz yaşı rutubetine bulandı satırlarım. tek bir cümleye tekabül edebiliyorum sende sevgili. sensizliğin sessizliğini çalan mürekkep vazgeçemedi senden. müsveddenin rahmine yine yokluğun çöreklenirken yine sana giyiniyorum harf harf.................... gordion 23.10.20212 |