A ŞİİRA şiir ! Ben ki bakir fikirlerimi Satır aralarına ektim senin Göz yağmurlarına hasret Dişil bir yalnızlıksın sen Kurudukça susayan Susadıkça kuruyan Topraklar gibisin Ey şair ! Sana sesleniyorum ! Bilinir ki eskiden Küçücük bir tohumdu ceviz ağacı Ve umuttu fidan Masmavi yarınlara sevdacı Ve sen ! Hazreti Nuh ! Sana sesleniyorum ! Nesilleri kurtarmıştın ya Şimdi o nesiller Tufanlara yelken açtı Meltemlerle süzülmek dururken Riyâları pupa yaptı A şiir ! Güzelliğinde bir Hikmet var senin Ve inanmak istiyorum Dostoyevski’ye: "Dünyayı güzellik kurtaracak Bir insanı sevmekle başlayacak her şey" @Dilevin |
ah sen güzel komşumuzdun
sıpaydırmen abla
gibi bir şeydi. sanırım sonra bir şair çaldı. Neyse...
Şiirimi okuyan hocam ağlamaya başlayınca, silgimi yemeye başladım. çünkü harflerde daha gözyaşına gelmemiştik. hayırdır, hocam dedim;
şiirin ne hale düşürüldüğüne ağlıyorum, demişti.
Zaten sonra da karaköy'de bir gümrükte fırkateyn olarak çalışmaya başladım.
Ve son olarak, Dostoyevski'ye inan...