GÜLÜN ÖMRÜ
Bir yıldız kaydı,bir yıldız daha
Şafağın ilk söktüğü ufuklarda. Gün yüzünü gösterdi, Altın çizgiler misali balkıyarak. Hazan uğramış tarumar olan bahçede Bir gül açar bin bir hareli rengiyle Güneşin altın rengini selamlayarak. Sanki hiç solmayacakmış gibi Özgür ve mutlu tomurcuklara inat, Harelerinde buğulu damlacıklar, Bir kuş kanat çırpar üzerinde titreyerek Sonra da bir başkası nöbet tutar Solmasın diye onu yelpazeleyerek. Sonunda kuşlar da yorulur; Kanat çırpınışları durur, Gül ve dalı, koncası da anlar! Vefanın ve de çabaların sonsuz olmadığını En güzel gülün dahi yavaş - yavaş solacağını, Keşke solmadan bir koparanı olsaydı; Hareli gül, ömrünün son demlerini Saf kristal bir vazoda tamamlasaydı. KEMAL POLAT |
İstanbul'u bilmez gönle cefa var
Can ile cananı sev ki sefa var
Güzelsin İSTANBUL sevgili kadar.