...giderken senasra yemin sanki bensizliğe giderken buz yeşili kesilmiş feri sönmüş gözlerim oysa baldamlası gökkuşağı sevinçli koca yangınlarımın ilk kıvılcımıydı o gözlerin... yangın yeri şimdi yumruk kadar yetim çaresiz yüreğim yıkılasın balıkcı kasabası hallaç yayında atılasın bu koca dağ dürülesün mavisi çalınmış martıları yitik renksiz gökyüzü... düş delisi kahrolası ıslak kasabalı martı yedi renkli adalı gökyüzü o gülen gözlerinde sevinçler bitap şimdi batasıca umdu da yitirdi solyanıma düşmüş acımasız cehennem... koca kent istanbul sessizliği korlaştırıp mil çekipte sensizliği gözlerime ateş olup düşüyorum kentin sokaklarına boğuyorum sensizliğimin sessizliğinde kimsesizliğimi... susturuyorum koca şehri mermerlerin ruhuna sinmiş matemi kovalarken sahipsiz bir kaç eski gülüş... kağıt kesiği acı var kan yok yazıları silinmiş yitik bir lahit şimdi yüreğim iki damla kan bulaşmış göz yaşında boğuluyor özlemlerim ağız dolusu yakarışlarım yükselirken göğe aminlerim avuçlarımdan sökülmüş... küf kokulu dehlizlerinde sırtından vurulmuş düşlerim... yıkılası bir gökyüzü iki damla göz yaşına boğulası nar’ı cehennem semum doğma artık istanbulun silüetinden düştüm adalı bir gökyüzü giderken sen her yer artık ayaza kesilmiş ankara... Hasan ODABAŞI |