a’ benim gizli mânâm
dilimin altında müntehir saklı adın
öptükçe ıslanıyor, suların gölgesinde kalıyor

uzak ney sesine devşiriliyor şark çıbanı yıldızları
parıltıları cennet şavkıması kutsal sığınağıma
hiç olmadık bir anda uğulduyor köpüğüyle avlulara
seni taşarmış nefsim meğer başka söze ne hacet!

kor sözler kalbimin yarısını açıyor: Kelimelerin ruhuyla
her mısrada ’Nazım Hikmet eliyle’ duruyorum söze
karanlıkta kafiyesi sen olan asur şiirleri topluyorum
enginlere yükseliyor en harlı şiirler bastıkça köze

güvercin tünüyor pencereye cam ustası gibi
müntehir sakladığım buğunun yönü vedaa-ya
kanat çırpıyor güneş parladıkça heveslerim!
hayat uykumu mayalıyor yine bu sonbahar
sustalının ağzında volta atıyor ruhumu kuşatan ceza
kanıyorum; seni yürüyorum bir damla yaşta

alevinden hilâl inceltip, pırıltılarını hayâl ipine dizip
yankısını kıskanıyor; tesbih ediyorum
islenen şafağıma asıyorum seni elif elif
baktıkça şehrine! sabır diyorum ahh sabır!
meleşen kuzuların annesini kokladığı gibi
kokluyorum tütsü tütsü
bir yanını bıraksaydın y a’ r r ü y â l a r ı m a!


--V e l h a s ı l...
--İzninle sevgili!
--İçimdeki seni taşıp
--Okyanusuna dalmam gerek
--Yosun gözlerinle karşıla beni


yılların ötesinde acı bir burukluk bırakıp
özüne yakışır biçimde mavi sularına çarpıyorum;
yürek mülküne tutundum sonsuzluğa çek beni.

yine ciğerlerim eriyor derinlerde
gergef kilim dokuyor yüreğim
yakamozlar fâsıl cümbüşünde;
musikilerini dinliyorum
damarlarımda kan yerine köpük köpük
tiryaki tadında güzelliğin dolaşıyor:
O kadar mavi:
O kadar berrak yani...
dilimde söz değil teninin tuzu
ahh..
ardınca!