Sabun kokulu saçlarını, her derdime derman sevgini,
Bitimsiz sabrını, şefkatini ne çok arıyorum,
Ne çok özlüyorum bir bilsen.
Bana hep büyü artık diyordun,
Sen Gittiğin Gün Büyüdüm Anne…



Saçlarımı kendim taradım,
Yorganımı kendim örttüm üstüme.
Gözyaşlarım yastığımı ıslattığında,
Kalkıp kendim değiştirdim kılıfını.
Nazım da şikayetim de azaldı.
Yorgunluk nedir bilmez oldum.
Hasta da olmuyorum artık.
Sen Gittiğin Gün Büyüdüm Anne…



Karar vermiştim oysa yazmayacaktım bu anneler gününde,
Ağlamayacaktım da sen söylemiştin,
“gidenin arkasından ağlarsan,
Gözyaşların onun yattığı yeri ıslatır ve üşütür”
sakın ağlama demiştin,
Sırf bu sebeple, bu yıl senin için yazı yazmayacaktım,
Ağlamayacaktım da ama...



Gene durduramadım içimdeki özlemi,
Sana yazmadan başladım ağlamaya,
Aklımdan hiçbir zaman çıkmadın,
Acın hiçbir zaman dinmedi ama illaki özel günlerde,
Gelip omzuma konuyorsun tıpkı bir melek gibi,
Yani ben orada olduğunu hissediyorum...
Sen Gittiğin Gün Büyüdüm Anne…

Hatice Ak/13.05.2012