DünŞiirin hikayesini görmek için tıklayın şiirimdeki duygular tamamen gerçektir, kendi memleketimde bana-bize ait olan evimizde oğlumla birlikte geçirdiğimiz iki gün, benim için ömrümde yaşadığım en kaliteli iki gündü. Orada şiir okumak ta, yazmakta öyle güzeldi ki bir de kalem-kağıt olsaydı, ya da bilgisayarım) , böcek sesleri, sokak lambasının ışığında ancak fark ettiğim üç tane kedinin peş peşe yürüyüşleri.
Dün; Evimin penceresinden Doya doya izledim doğayı Devasa apartmanlara kafa tutan Tek katlı yuvaları, Hiç hüzünlenmedim biliyor musun? Yüzüme yapışan sevinç çilleri Öyle mutluydular ki. Toros’ların doruklarında Çakarken şimşekler, Eskisi kadar korkmuyordum ama Gene de unutmak için gök gürültüsünü Soluksuz şiirler okuyordum Bir dost göndermişti “Şimdi Zeytin Zamanı” Sonra güneye baktım Akdeniz’e Öyle nazlı öyle sakindi ki Kollarımı kocaman açıp Bir dosta sarılırcasına sarılasım geldi. Gemiler demirlemişti Akdenizde Birçok gemi, salınıyorlardı her biri Bembeyazdı gemiler, Beyaz kuğular gibi. Dün seyrettim doya doya doğayı, Gemiler Akdeniz’e demirledi Adını hecelerime demirlediğim gibi. Hatice AK/08.10.2012 |