_Yaşamsal bir söyleşidir bu_

Bir tuvale çizilen resimler gibi hayatlarımız
Fırça darbelerinde yaşıyor yanlışlarımız
Ya da değiştirmeye hükümsüz olduklarımız
Silgisi yok bir hayatta
Herkese fazla kendine eksik bir varlık bizimkisi
Sokakların umarsız, birbirine değmeyen kalabalıklarında
Herkes kendi iç sesine eşlik ediyor çığlık çığlığa
Kendini duyuyor ,kendine uyuyor en fazla
Kimsenin gözü ya da teni değmiyor hiç kimseye
Ve kaldırımlarda sızlayan hayatlar
Sızmıyor içimize.
Zamanın paslı zincirlerine prangalanan
Veya sorgusuz infazlar yaşayan
Birer suçludur başka hayatlarda düşlerimiz
Dört tarafı denizlerle çevrili
Bencillik coğrafyasında
Soylu bir yalnızlıktır bizim olan

İnsanlığın küresel kuraklığında
Damar damar kuruyor kanımız da canımız da
Ritimsiz adım boşluklarımıza
Yorgun sözcükler ilişiyor
Omurgasız cümleler gelip geçiyor zihnimizden
Anlam giyinme çabasında
Ruh nakline kalkışıyor gerçek dışı imgelerimiz
Çünkü kimse sevmiyor kendi gerçeğini

Hayatın yakasını tutmuş ellerimiz
Parmaklarımızın hoyratlığında sökülüyor umut yamalarımız
Kursağında kalıyor
Yaşanmamış, yaşanamamış bir günün hesabını sormak
Her eksikliğin yegane sebebi kendin olmak
Ağırına gidiyor işte insanın.

Ne garip ;hiçbir yere ,hiç bir ânın anlamına ait değilsin
Ne kadar da hızlı eskiyor zaman
Ne çabuk çekip gitmiş ömrümüzden dünler
Belirsizlik çekiyor ellerini yaşamın eteklerinden
Gönüllü de değilsin yaşamaya hani

Biri çıkıp dese ki:
Üzülme, bir acı onarır başka bir acıyı
Bir ölüm hatırlatır nefes almanın değerini
Gülüp geçersin
Farkındasındır,
Bir hüzün bulaşırken başka bir hüzne nasıl çoğalır
Hayallerinin kurgusuz intiharları nasıl yakar can evini
İsyan nasıl hüküm sürer dudaklarında

Uzakların daveti kaybeder azametini o anda
Lakin bir yaşamak ısmarla en temizinden kendine
Malzemeden çalmadan kur hayallerini
Mesela…otur bir şiir yaz kendine
Bir şarkı söyle
Varsın radyolarda en çok istek alan şarkı olmasın
Ama senin olsun…
Bir kitap gibi oku kendini
Varsın bestseller rafında yer almasın.
Başka limanlar, başka hayatlar arama
Sığın kendi yaralarına
Zira kimse onaramaz senin kadar seni
Hiçbir ses nefesin kadar yakın değildir sana

Başın göklerde,
Yüreğin cebinde adımlarken kaldırımları
Bir yıldız sür gözlerine,
Serin bir ıslık düşür dudağına
Aşkı mırıldan kalabalıklardan geçerken
Aldırma kimse duymuyor diye
Belki başka bir yüreğe teğet geçersin
Bir umut da olsa
Yetmez mi uzaklara hicret için
Yetmez mi dersin
Yaşama bir kez daha meydan okumak için
YETER herkese fazla, kendine eksik varlığında.